1. Co to za szczęście, że poza tym rozhukanym morzem, gdzie każda pojedyncza łódka tak łatwo może się rozbić o szkopuł, widnieje dla nas wierzących port bezpieczny i że pielgrzymkę do Niego odbywamy na wspaniałej łodzi, u steru której stoi pański Namiestnik, a w jej głębi odpoczywa sam Chrystus. Listy – 11 z 29 IX 1870.
2. Katolicyzm mieści w sobie wielką siłę rezygnacji, ale jest też najsilniejszą i niezdobytą warownią dla zewnętrznego gwałtu. Listy – 11 z 26 III 1864.
3. W życiu codziennym bądźmy gotowi narazić się raczej na niedostatek i cierpienie, niż odstąpić choć na jotę od obowiązków wskazanych nam przez Kościół. Pisma – 3 s. 373.
4. A więc aż do barłogu Hioba, aż do rozpalonej kraty Wawrzyńca winniśmy się posunąć w naszej gotowości świadczenia prawdzie. Pisma – 3 s. 367.
5. Słuszne jest bowiem byśmy nie oszczędzali krwi naszej i znoju dla chwały Tego, co krwawym potem oblewał się dla nas w Ogrójcu i Krew Swą Przenajświętszą wysączył do ostatniej kropli na Golgocie. Pisma – 3 s. 367-368.
6. Współcierpieć i współofiarować się z Kościołem za zbawienie świata, wierzyć niezachwianie w Jego naukę i głosić ją odważnie, ufać całą siłą duszy, iż w Kościele jedynie, jak w arce Noego ocalenie znaleźć można, umiłować gorąco Kościół jako duchową matkę – oto jak mamy naśladować współcierpienie i wierność Maryi. Pisma – 3 s. 322-323.
Wierz i ufaj
7. Moc Boża nie odmienia się nigdy, bo Chrystus jeden wczoraj i dziś, tenże na wieki. Miejmy tylko wiarę Apostołów, a i przez nas nie omieszka Pan dokonać podobnych cudów, mimo całą naszą nieudolność. Listy – 9 z I 1862.
8. Wszystko, co pochodzi od Niebieskiego Ojca (jest) ku chwale Jego i ku pożytkowi naszych dusz zrządzone. Listy – 11 z 30 III 1872.
9. Prawda to nieomylna, bo objawiona, iż miłującemu Pana wszystko ku zbawieniu dopomaga. Listy – 4 z 14 IX 1857.
10. Prawdziwym pasterzem i przewodnikiem duszy jest sam Zbawiciel, ludzie zaś są narzędziami tylko w jego ręku. Pisma – 3 s. 300-301.
11. Minister Kościoła, to jak słup przydrożny, co zbłąkanych wędrowców naprowadza na drogę. Listy – 7 z 3 II 1875.
12. Ten tylko kto prawdę Bożą umiłuje i mężnym sercem świadectwo jej daje, wypłaca się Duchowi Świętemu za Jego łaski dary. Pisma – 3 s. 365.
13. Ani wzgląd na ludzkie przywiązanie, ani na bezpieczeństwo osobiste, ani tym bardziej na wygodę i przyjemność nie uwalnia nas od obowiązku jasnego świadczenia prawdzie, chociażby z utratą najcenniejszych dóbr doczesnych. Pisma 3 s. 366.
14. Słowo Boże jest jak miecz obosieczny, który wszędzie i zawsze oddziela prawdę od kłamstwa. Listy – 9 z I 1862.
15. Ilekroć będziecie słuchały kazań wiedzcie, że wzrost ziarna Bożego zależy nie od ręki, która sieje, ale od gatunku roli, na jaką pada. Listy – 1 nr 1.
16. Przez słuchanie Słowa Bożego zapala się dusza miłością Stwórcy i Odkupiciela swego i przepełnia uczuciem uwielbienia. Listy – 1 nr 34.
17. Pociecha czy utrapienia, światło czy ciemności, powodzenie czy zawód – wszystko to są środki jedynie wiodące do celu, którym jest zjednoczenie z Bogiem. Listy – 5 z 11 VIII 1874.
18. Wierzymy, że wszystko, co nas spotyka bez udziału naszej własnej woli, jest względem nas niewątpliwym objawem woli Bożej, i że miłującemu Pana wszystko ku zbawieniu służy. Pisma – 3 s. 301.
19. Zdajmy się na opatrzność i upatrujmy jej zrządzenia tak samo w wydarzeniach miłych, jak i w przykrych. Listy – 1 nr 3.
20. Chociażby przyszło chodzić jak Piotrowi po bałwanach wzburzonego morza, nic się nam nie stanie, byle to było na rozkaz Zbawiciela i byle ufność nasza nie zachwiała się ani na chwilę. Listy – 16 b.d.
21. Opatrzność Boska nie opuści tych, co Jej się opiece oddając, gotowi są na wszelkie ofiary ilekroć te potrzebne są dla świętej sprawy. Listy – 4 z 12 II 1858.
22. Co chwila trzeba przypominać sobie – dla uspokojenia się i nabrania otuchy – te słowa Zbawiciela: małowierny, czemuś zwątpił!” i znowu: „nie lękajcie się, Jam zwyciężył świat”. Listy – 11 z 29 IX 1870.
23. Pokój wewnętrzny jest najdroższym na ziemi skarbem i jedynym upominkiem jaki Zbawiciel uczniom swym przyrzeka na ziemi. Listy – 11 z 26 XII 1879.
24. Chociażby nasz stan był tak zrozpaczony, jak był stan łotra konającego na krzyżu, to naśladujmy jego ufność i pokorę, a doznamy równego jemu miłosierdzia. Pisma – 3 s. 383.
25. Sam (Chrystus) oświadcza, iż prędzej matka zapomni niemowlęcia swego niż On opuści duszę, która w Nim położyła całą ufność. Listy – 5 z 31 I 1875.
26. W miłosierdziu i łaskawości Pańskiej osobista nadzieja nasza. Listy – 14 z 8 I 1890.
27. Postanówmy już odtąd niezachwianie stać przy chorągwi Chrystusowej wśród największych nawet ciemności i utrapień wewnętrznych. Pisma – 3 s. 235.
28. Głównym motorem pobudzającym wolę do walczenia z namiętnościami jest nadzieja doskonałego z Bogiem zjednoczenia i osiągnięcia przez to w życiu przyszłym wiekuistej nagrody. Pisma – 1 t. II s. 27.
29. Polegać z całą ufnością na wszechmocnym i pełnym miłosierdzia ramieniu Pańskim – oto cała, ale bardzo trudna mądrość chrześcijańska. Listy – 10 z 28 VI 1855.
30. Obyż nam Bóg pozwolił przebyć szczęśliwie czekające tu nas jeszcze próby, a za progiem wieczności odnaleźć tych wszystkich, za którymi serce nigdy nie przestaje tęsknić. Listy – 14 z 28 XII 1893.
