Rok 2022 rokiem św. abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego

W styczniu 1863 roku Zygmunt Szczęsny Feliński zorganizował zjazd duchowieństwa archidiecezji warszawskiej, co było aktem wielkiej odwagi. Nieznany w Królestwie Polskim pasterz warszawskiego kościoła miał bardzo wielu przeciwników wśród samego duchowieństwa. Feliński miał jednak nad nimi intelektualną i duchowa przewagę. Warszawiacy, kiedy zsyłano go na Syberię docenili jego ciężką i bardzo inteligentną walkę z caratem. 

Kandydat

„(…) Przyjaciel Felińskiego ks. Łubieński, mający pewne kontakty w wyższych sferach carskiej Rosji, podsunął margrabiemu Aleksandrowi Wielopolskiemu kandydaturę Felińskiego na wakujące arcybiskupstwo warszawskie. Przyjęcie tej kandydatury nie napotkało żadnych trudności ze strony carskich ministrów. Władze rządowe w Petersburgu chciały bowiem obsadzić stolicę warszawską kandydatem spoza kleru Królestwa Polskiego oraz bez przeszłości politycznej, który doprowadziłby do uspokojenia kraju. Do Felińskiego car nie mógł mieć żadnych zastrzeżeń – jego uczestnictwo w powstaniu wielkopolskim było w Rosji nieznane, a jego obecne zajęcia charytatywne i w Akademii Duchownej dalekie były od mieszania się do polityki.”

Sądzono, że Feliński jest arcybiskupem z wyboru rządu, a nie z wyboru duchowieństwa, że będzie sługą Moskwy, nieprzyjacielem Kościoła i wiary katolickiej. Tymczasem już na pierwszym spotkaniu z duchowieństwem, 11 lutego 1862, nowy arcybiskup przedstawił swój program: „Nauka moja nie jest moja, ale tego, który mnie posłał, to jest katolickiego Kościoła, stróża i ministra ustanowionej przez Chrystusa religii. Głównym przeto zadaniem moim będzie urządzić wszystkie sprawy duchowne wedle ducha Kościoła, tj. zgodnie z prawem kanonicznym i rozporządzeniami Stolicy Apostolskiej.”

Działalność w Warszawie

W pierwszej kolejności arcybiskup rekoncyliował i otworzył zamknięte kościoły. Zajął się pracą duszpasterską, wewnętrznym odrodzeniem duchowieństwa, formacją alumnów, reformą konsystorza. Wizytował archidiecezję, nawiedzał przytułki, szpitale, klasztory, odwiedził także schronisko prowadzone przez Żydów na warszawskiej Woli. W częstych listach pasterskich i okólnikach przedstawiał program swojej pracy duszpasterskiej, dawał wskazania, pouczał o potrzebie jedności ze Stolicą Apostolską, polecał zakładanie bractw wstrzemięźliwości oraz odprawianie majowych nabożeństw maryjnych. W czasie swego pontyfikatu prowadził ożywioną korespondencję ze Stolicą Apostolską w celu obrony Kościoła i narodu, a także zasięgnięcia rady w ważnych i trudnych kwestiach. Arcybiskup Feliński miał w planach także przeprowadzenie synodu diecezjalnego, do którego rozpoczął już przygotowania, lecz przeszkodziło temu jego wygnanie z diecezji. Żywo interesował się sprawą księży uwięzionych i zesłanych na Syberię, występując dla nich o amnestię, dzięki czemu wielu z nich zostało ułaskawionych. Sprowadził do Warszawy Siostry Matki Bożej Miłosierdzia, którym powierzył opiekę nad tzw. Magdalenkami, oraz założone przez siebie w Petersburgu Siostry Rodziny Maryi, aby zajęły się wychowaniem najuboższych dziewcząt.

Przyjaźń ze Słowackim

Zaczęła się od przyjaźni pani Becu z Ewą Felińską z d. Wendorff, pierwszą poetką okresu romantyzmu, sybiraczką. Zygmunt Szczęsny Feliński był jedynym Polakiem obecnym przy śmierci Juliusza Słowackiego i tylko z jego relacji znane są okoliczności tej śmierci. I to dzięki Felińskiemu dzieła Słowackiego wróciły do Polski.

Rok św. abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego

Papież Jan Paweł II beatyfikował abp. Felińskiego 18 sierpnia 2002 r. w Krakowie, a papież Benedykt XVI kanonizował go w Bazylice Św. Piotra w Watykanie 11 października 2009 r.

W roku 2022 przypada 200. rocznica urodzin abp. Felińskiego. Stąd w Zgromadzeniu Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi rozpoczyna się Rok św. abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego.

za: wiki, dzieje.pl, PW

Portal Warszawski